Не бојте се, не говорим овог пута о свима онима који се се нафатирали од разних афера кад су дошли на власт у општини Блаце, ни о оним архаичним демократама раније, ни о кадровима СНС-а и СПС-а који су се крви напили народу. Заправо, говорим о времену, након Другог Светског рата, кад су се по блачким селима појавили вампири. Прво се наиме, пронео глас да је се муж неке Маре повампирио. Та је Мара служила у цркви и ударала у звоно. Говорили су да га виђају како вреба по селу па је народ избегавао да након првог сумрака излази. У касним сатима би кренула лупњава, бука, дрека, народ би се склањао под кревете и столове, престрашен. Нико није смео да провери шта се дешава. По двориштима у сред ноћи говорили су да шетају духови. Упоредо са вампирима дешавале су и страшне крађе, нестајало је месо са тавана, ракија се истакала, крало се жито. Запиташе се жандарми какви су то вампири који краду месо и истачу ракију, јер ко веле није то баш уобичајено понашање за вампире. Трајало је то неко време док их не укебаше негде у неком селу у касне сате, са све белим чаршавима које су носили да глуме духове и вампире. Била је то једна организована банда, из разних села разни башибозуци и муфљузи, налик на ову власт. Један од вођа банде, била је управо та Мара, што је радила у цркви, дакле једна задушна баба, налик на ову главну Александру, што кукумавчи са националних фреквенција. Ишибаше жандарми по гузицама све те тобожње вампире и натераше их да врате све што су узели народу. Остадоше им само надимци да народ зна с ким има посла.
Ана Убавић,
Пркос
Нина Михајловић,
Куршумлија без цензуре